Το θυμίαμα αποτελεί διαχρονικά σημαντικότατο κομμάτι της ορθόδοξης λατρείας, προσφέροντας προστασία και εξαγνισμό. Τα αρώματά του μας δημιουργούν προσευχητική και κατανυκτική διάθεση και επίσης αίσθημα ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας. Η καύση του συμβολίζει την προσευχή μας που ανεβαίνει προς τον Θεό, «είναι η ορμή της ψυχής προς τα πάνω», μας λέει ο μοναχός Τρύφων, ένας από τους παλαιότερους παρασκευαστές θυμιάματος στο Άγιο Όρος. “Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου”, αναφέρεται και στους Ψαλμούς του Δαβίδ
Οι μοναχοί του Αγίου Όρους, οι οποίοι έχουν αναλάβει το διακόνημα αυτό, φτιάχνουν προσευχόμενοι το θυμίαμά τους εδώ και αιώνες με παραδοσιακές συνταγές και πρακτικές και αγνά υλικά εξαιρετικής ποιότητας, χωρίς επιβλαβή χημικά. Οι παλαιότεροι μαθαίνουν την τεχνική σχολαστικά στους νεότερους και έτσι το διακόνημα συνεχίζεται.
Η χειροποίητη παρασκευή του είναι έργο ιδιαίτερα κοπιαστικό, διότι χρειάζεται μυϊκή δύναμη και γερά πνευμόνια. Το αποτέλεσμα όμως δεν συγκρίνεται με τα βιομηχανοποιημένα προϊόντα, όπως συμβαίνει πάντα με οτιδήποτε χειροποίητο φτιάχνεται με προσωπική φροντίδα, προσοχή και αγάπη.
Παλαιότερα, το θυμίαμα φτιάχνονταν μόνο από μοναχούς που διέμεναν σε μικρά κελλάκια έχοντας ως σκοπό την ίδια χρήση και την διάθεση κάποιας ποσότητας στους προσκυνητές για την εξασφάλιση εσόδων για την συντήρησή τους. Σήμερα σχεδόν όλες οι Μονές του Αγίου Όρους φτιάχνουν το δικό τους θυμίαμα.
Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούν οι μοναχοί είναι το καθαρό λιβάνι, δηλαδή η αρωματική ρητίνη που βγαίνει από το δέντρο Βοσβελία η Ιερή, που φύεται στην Αραβική Χερσόνησο (Ομάν και Υεμένη). Το λιβάνι αρχικά κονιορτοποιείται και αναμειγνύεται με ανάλογη ποσότητα αιθέριου ελαίου για να αρωματιστεί. Να εξηγήσουμε εδώ ότι η ποιότητα του λιβανιού και του αιθέριου ελαίου καθορίζουν, όπως είναι φυσικό, και την ποιότητα του τελικού προϊόντος. Υπάρχουν λιβάνια και αρώματα κατώτερης ποιότητας, όπως και η πρακτική της αραίωσής τους, τα οποία μειώνουν μεν το κόστος παραγωγής και την τελική τιμή, μειώνουν όμως και την ποιότητα του θυμιάματος (π.χ. χάνεται γρήγορα το άρωμά του, δεν καίγεται ολόκληρο και σκληραίνει). Οι μοναχοί από τη μεριά τους, δεν κάνουν τέτοιες εκπτώσεις, καθώς πιστεύουν πως πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό το καλύτερο που έχουμε και να το προσφέρουμε με την καρδιά μας.
Το μείγμα λιβανιού-ελαίου πλάθεται και γίνεται σαν πηλός και προστίθεται σε αυτό η «μαγνησία» (η σκόνη που βοηθάει στο να μην κολλούν τα κομμάτια μεταξύ τους και στα χέρια μας). Στην συνέχεια ανοίγεται σε φύλλο και κόβεται σε τετραγωνάκια με λάμες κοπής. Τα κομμάτια αυτά αναμειγνύονται εκ νέου με μαγνησία.
Το θυμίαμα αφήνεται κάποιες μέρες να στεγνώσει και στην συνέχεια συσκευάζεται στα κουτιά και διανέμεται προς χρήση.
